Met de camper door 'The Outback'

Hallo allemaal, hier komt dan het laatste verslag from Down Under!

Dinsdag 13 september
‘s Morgens om 10.00 uur brengt de aardige receptioniste van Bay Village Tropical Resort ons naar het vliegveld in Cairns, waar we om 11.00 uur kunnen boarden voor onze vlucht naar Alice Springs. Alice Springs ligt in het Nothern Territory, een van de dunst bevolkte gebieden ter wereld. We hebben een schitterend uitzicht vanuit het vliegtuig op de grote kale vlakten met droge rivierbeddingen. Zo’n binnenlandse vlucht gaat wel heel soepeltjes. Vanaf het vliegveld van het ‘Flying Doctors’ stadje Alice Springs nemen we een taxi naar de Britz Camperverhuur die een behoorlijk eind van het vliegveld af ligt. Aangekomen bij Britz krijgen we ruim een kwartier lang een CD te zien met een spoedcursus camperinstructies, na nog wat op en aanmerkingen kunnen we op weg. Jeetje zeg, ik hoop maar dat we alles onthouden. De stroom, het hete water, hoe de WC tank te legen en de douche, de watervoorraad, hoe een wiel verwisseld moet worden en nog veel meer! Voor ons niet-kampeerders is het toch allemaal een beetje nieuw. Al kun je dit eigenlijk geen kamperen noemen :-). We krijgen trouwens een upgrade. We hebben een tweepersoons camper besteld maar krijgen een grote vierpersoons mee. Hij is luxe hoor, alles erop en eraan. WC, douche, koelkast, magnetron, gasfornuis, airco, verwarming, noem maar op. Alles is aanwezig. Eerst even langs de supermarkt om wat boodschapjes in te slaan. Het is hier zoals te verwachten, nog duurder dan in de bewoonde wereld. Zo ook met de benzine prijzen. Zo’n $ 0,70 per liter duurder dan we eerder hebben betaald. En deze camper slurpt aardig. Nu moet ik zeggen dat we zo’n 130/140km per uur hebben gereden en dan loopt ie dus 1 op 5. We gaan ook even naar de bottle shop en wanneer we daar een fles wijn en wat pilsjes willen afrekenen moet ons paspoort worden gescand. Het moet niet gekker worden! We zien in Alice Springs een aantal Aboriginals op straat zitten. Onze taxichauffeur vertelt ons dat bijna alle Aboriginals van de bijstand leven.
Goed, alles is klaar.....boodschappen opgeruimd, camper ingeruimd we zijn er klaar voor. We gaan The Outback verkennen!! De afstand tot Kings Canyon is 470 km. Het is inmiddels half vier dus kunnen we nog zo’n tweeenhalf uur rijden voor het donker wordt. Onderweg zien we veel Road trains rijden, van die joekels van vrachtwagens met drie aanhangers erachter. Ook zien we een Emoe met kleintjes en veel adelaars. Wat minder leuk is al die dode kangoeroes die langs en op de weg liggen. We overnachten bij Mount Ebenezer Roadcamp voor $ 20,00 met electriciteit. Er zijn barbecues en douches, toch wat handiger dan in de camper douchen. Zittend voor onze camper onder het genot van een wijntje zien we een knalrode ondergaande zon. Dan is het tijd om onze kangoeroesteaks op de barbecue te leggen........enne.....die van ons komt gewoon van de supermarkt hoor..

Woensdag 14 september
Het was nog even een beetje wennen hoor, onze eerste nacht in ons huis op wielen haha! Tja, wij zijn nu eenmaal geen kampeerders......maar het is wel knus hoor! Na wat gestoei met de banken werd het uiteindelijk toch een bed en kon zelfs Philip ruim liggen. Na een koude nacht, het koelt af tot zo’n 5 graden, staan we al om half vijf op en gaan om half zes al voorzichtig rijden. Het is namelijk nog donker en we willen geen kangoeroe raken. We zien er een aantal vlak voor de auto oversteken. Die aanrijdingen gebeuren dus meestal ’s nachts want overdag zie je niet veel kangoeroes. Ook zien we wilde paarden de weg oversteken. We moeten dit dieselmonster weer voltanken en deze keer is het nóg duurder! $ 2,17 per liter. Ach ja, we zitten nu eenmaal in the middle of nowhere! Om 09.15 uur komen we aan bij Watarrka National Park (voorheen Kings Canyon). Kings Canyon bevat de diepste en spectaculairste kloof in Centraal-Australië. Het park heeft enkele schitterende wandelpaden, nou ja....paden kun je het niet noemen. Wij hebben de Canyon Walk gelopen en het is echt 3 uur lang klimmen en klauteren langs de rand van de canyon. Vooral het eerste stuk, een enorme klim via een trap in de rotsen, breekt ons aardig op. Het is erg vermoeiend, maar schitterend mooi! Wat een fantastische rotsformaties. Dat rood en okergeel met die knal blauwe lucht, echt prachtig. Na deze wandeling zijn we best moe dus we gaan naar ons overnachtingsadres, Kings Canyon Resort. Een hele grote camping met goede voorzieningen. We zetten de camper neer, draaien het luifeltje uit, zetten de stoeltjes neer en gaan eens even lekker niets doen. Tenminste .......er moet eerst nog water worden afgevoerd, water worden bijgevuld, kijken hoe we heet water kunnen krijgen, de wc legen, kijken hoe de airco en de verwarming werken en noem maar op. Vanaf onze plek hebben we uitzicht op Kings Canyon, kan niet beter! Het is vandaag 28 graden en dat is echt te warm om in de zon te zitten. Ze hebben hier trouwens héle irritante vliegen! Die gaan echt op je gezicht en in je oren zitten.....je wordt er gek van!
Vanavond eten we hier in het restaurant iets wat we nog nooit eerder hebben gegeten.......een kameelburger en hij is erg lekker!
Als we naar huis lopen is het al heel erg afgekoeld, dat gaat hier ontzettend snel. Vannacht pak ik er lekker nog een dekbed bij.

Donderdag 15 september
Heerlijk geslapen, we worden pas om half 7 wakker. Na het ontbijt gaan we weer naar Kings Canyon voor nog een wandeling, deze keer een stuk korter. We lopen nu in de kloof waar we gisteren bovenop liepen. Eigenlijk zouden we twee nachten op deze camping blijven (is ook al betaald), maar we besluiten om door te rijden naar Uluru (Ayers Rock) omdat we dan meer tijd hebben daar. Er zijn hier maar twee geasfalteerde wegen, lekker makkelijk, zelfs ik weet hier de weg :). Dus we rijden een heel stuk dezelfde weg terug vanaf Kings Canyon en op de splitsing gaan we naar rechts. Het is 315 km van Kings Canyon tot Uluru (Ayers Rock). Na een uurtje of twee lijkt het alsof we Ayers Rock zien opdoemen, maar als je dichterbij komt blijkt deze rots platter te zijn; dit is Mount Connor. De route die we rijden is prachtig, dat rode zand, groene bomen, blauwe lucht en dan ook nog mooie bloemen. Het is zo stil hier op de wegen dat automobilisten elkaar zelfs groeten haha. Rond half 3 komen we aan bij Ayers Rock, in het National Park. We betalen $ 25,00 p.p. voor een toegangspas voor 3 dagen. En wauw, daar is tie dan!!!!!....wie denkt dat dit een gewone grote rode rots is heeft het mis. Hij is gigantisch maar zo prachtig! Elke kant is weer anders, soms met grote uitgesleten groeven en gaten, dan weer stukken met aparte tekeningen uitgesleten in de rots. We blijven foto’s maken! Dit is de top van een enorm ondergronds brok zandsteen van 600 miljoen jaar oud. Geologen beweren dat slechts de bovenste 10 procent zichtbaar is. We rijden er helemaal omheen en lopen soms een stukje waar dat kan. Helemaal rond lopen duurt zo’n 4 uur en dat lukt niet meer vanmiddag. Het is zo heel anders dan ik dacht......we zijn zowat de enigen hier, zo lijkt het tenminste. Geen massa’s mensen, geen volle parkeerplaatsen, niets van dit alles. Alleen maar rust en stilte en deze schitterende rots. Geweldig! Het is wel erg heet, 29 graden....ik moet er niet aan denken hoe heet het hier zomers zal zijn. We zien een viertal mensen de rots beklimmen, een hele steile, gevaarlijke klim, die sterk wordt afgeraden. De Aboriginals willen dit niet want de rots is heilig. Op sommige plaatsen mag je ook geen foto’s maken. Uit respect doen we dit ook niet. Er zijn genoeg plekken waar het wel mag. Tegen het eind van de middag gaan we naar het het Ayers Rock Resort om te kijken of we een nacht bij kunnen boeken op de Campsite, we hadden alleen voor morgennacht gereserveerd. Gelukkig is er nog plek genoeg. Dan gaan we even gauw wat boodschappen halen in de grote supermarkt op het park. Het complex is enorm met heel veel verschillende accomodaties. Van een simpele plaats voor een tent tot het superluxe Sails in the desert of het 5 sterren Longitude 131 met luxe safaritenten die vele honderden euro’s (€ 1.400,-)per nacht kosten. Al deze accomodaties bij elkaar is eigenlijk het plaatsje Yulara, verder is er niets. We zorgen dat we op tijd weer bij Ayers Rock zijn om de zonsondergang te zien. We parkeren onze camper en zetten de stoeltjes ervoor om van dit bijzondere schouwspel te kunnen genieten. Een flesje wijn zit er helaas niet in hier. De dichtsbijzijnde bottleshop is in Alice Spring 450 km hier vandaan! Je kunt hier hooguit een fles huiswijn in de bar op het resort kopen voor € 30,00. Nou, laat dan maar.

Vrijdag 16 september
Jeetje, wat was het weer koud vannacht. Zelfs met een extra dekbed! En dan om 06.00 uur naar de toiletgebouwen lopen brrrrrr........niks voor mij hoor, maar douchen in de camper is ook zo omslachtig. Vandaag gaan we eerst weer naar Uluru en kijken onze ogen weer uit, wat is dit prachtig! We vinden dit echt een hoogtepunt van onze reis.
Op zo’n 40 km van Uluru, in hetzelfde Uluru Kata Tjuta National Park ligt Kata Tjuta (De Olga’s). Dit is een groep monolieten van zandsteen. De Aboriginal naam betekent ‘vele hoofden’. Het zijn 36 rotskoepels die over 35 km2 verspreid zijn. Wederom schitterend mooi! Hier maken we de wandeling ‘Valley of the winds’’, een 8 km lange track over stenen en rotsen die door spleten, rode kloven en klippen gaat. En in de vallei is het weelderig groen. De route naar de lookout, een kilometer naar boven klauteren, breekt ons aardig op. Niet zo handig trouwens van ons om deze wandeling op het heetst van de dag te doen. Het is 31 graden, dus het is afzien! Philip met een camerarugzak op zijn rug en ik met een rugzak vol water. Maar we kunnen trots zijn op onszelf, we hebben het gehaald! We doen er 3 uur over en we zijn behoorlijk stuk. Maar het was zeer zeker de moeite waard. Het is echt een prachtige wandeling. We hebben weer massa’s foto’s gemaakt, je blijft hier gewoon op het knopje drukken, zo mooi. Als we een uurtje later zitten uit te puffen op de camping zien we een dingo voorbij lopen. Dus toch nog een dingo gezien in Australië.
Oh ja, onderweg zien we ook nog een kudde kamelen in het wild. Later horen we dat er een miljoen rondlopen het Australische Red Centre.

Zaterdag 17 september
Onze laatste dag hier. Het is half 6 als we in het donker de camping afrijden. Vijf graden geeft de temperatuurmeter aan, dus het kacheltje staat lekker aan. Vandaag hebben we een lange rit terug naar Alice Springs voor de boeg. Als we er al bijna 200 km op hebben zitten komen we de eerste tegenligger pas tegen. Hoe bedoel je, afgelegen haha!
Vroeg in de middag bereiken we Alice Springs en gaan we toch nog even een kijkje nemen bij de West MacDonnell Ranges, die ten westen van ‘’The Alice’’ liggen. We rijden een klein stukje naar Simon’s Gap in het National Park. En daar ga ik weer......wat is dit mooi, een groene oase in een rivierbedding en een diepe scheur in de enorme rode wanden. Daarbij een riviertje en om het plaatje compleet te maken, mooie rotsen en strandjes.
Mijn droom wordt wreed verstoord als we terug lopen naar de camper en zie dat de zijdeur van de camper wagenwijd open staat!! Ik schrik me een ongeluk :-(. Op het eerste gezicht zie in namelijk mijn tas met alle papieren niet liggen......maar gelukkig, er is niets weg. Nu zijn we de hele vakantie zo voorzichtig geweest. Je moet er toch niet aan denken dat op de laatste dag je paspoort etc. worden gestolen. Maar, thank god, everything’s fine! Ik denk dat ie gewoon niet goed in het slot zat.
In Alice Springs zien we Aboriginals lopen met dikke zwarte mutsen op, je moet er niet aan denken....het is hier 31 graden!! We gaan ook nog even het centrum in en brengen dan de camper terug naar Britz en bellen een taxi om ons weer naar het vliegveld te brengen.
We hebben hier in het Red Centre met de camper 1600 km gereden en met de auto vanaf Sydney naar Port Douglas, zo’n 4500 km. Dus totaal 6100 kilometertjes en dan heb je nog maar een heel klein stukje van Australië gezien.
Alles in fantastisch verlopen. We hebben helemaal geen enge beesten of insecten gezien. Geen beten van het één of ’t ander, behalve twee muggenbulten. Het enige vervelende waren die irritante vliegen in de Outback.

We slapen nu nog één nachtje in Cairns en vliegen dan morgenochtend (zondag) om 10.00 uur naar Hongkong en dan door naar Amsterdam. Waar Enya ons komt ophalen. En sorry Enya.....maar dan moet je toch afstand doen van de auto :), maar jullie hebben nu zelfs een nog mooiere auto!
Het was een geweldig reis, waar we denk ik alles hebben uitgehaald. ik hoop dat jullie een beetje hebben kunnen meegenieten door de reisverslagen en de foto’s.
Bijgevoegd weer een aantal foto’s van de afgelopen 5 dagen.
Iedereen bedankt voor alle leuke reacties, we vonden het erg leuk om ze te lezen als we weer even internet verbinding hadden.


Liefs en tot gauw!

Philip en Tineke