The Whitsunday Islands & Magnetic Island

G’day from Mission Beach! 8)

Allereerst weer iedereen bedankt voor de leuke reacties en Nel, heel erg bedankt voor je berichtje betreft Europcar.

Zaterdag 3 september
Een witte kaketoe met een prachtige gele kuif, zo op ons balkon, een meter bij ons vandaan! Dat is nog eens leuk ontbijten.
We hebben de ochtend vrij en zijn ons klaar aan ’t maken voor onze zeiltocht langs de Whitsunday Islands. Spannend!!!! De Whitsunday Islands zijn 74 tropische eilanden die samen de Whitsunday-archipel vormen. Eén van de spectaculairste natuurfenomenen van Australië. We kunnen niet wachten!! We krijgen een klein tasje gekregen om wat spulletjes in te doen en de rest van de bagage blijft in de auto. Eerst zouden we hier in het hotel terug komen na de zeiltocht maar omdat de tocht nu twee nachten duurt, moeten we als een speer door naar de ferry in Townville.
Onze tweede overnachting op zondag in het Mango hotel vervalt nu dus.
Als we aankomen bij ons meetingpoint zorgt Dive instructor Tristan eerst dat alle papieren zijn ingevuld voor het duiken en snorkelen. Dan gaan we aan boord van de Wings II en geeft hij een behoorlijke reeks instructies over o.a. het douchen (max. 2 minuten i.v.m. water dat maar beperkt aan boord is), de wc, roken aan boord, zeeziekte, duiken, snorkelen etc. Hij doet het op zo’n leuke manier dat we met plezier naar hem luisteren. We zijn met een klein groepje, 10 personen, waarvan 7 meisjes, één wat ouder meisje, (ik :)), twee mannen en dan de crew. We maken kennis met Pete de knappe schipper. Karlie de kokkin/hostes en Tristan de duikinstructeur, een hele grappige jonge knul met veel humor. Hij heeft een aantal stopwoorden; cool, cute, sick (betekent ook zoiets als cool) en sweet. We varen eerst een aantal uur over de prachtig blauwe, heel ruwe zee. Er staat erg veel wind dus het is een bumpie ride!! Er heeft maar één iemand over de reling gehangen......en dat is Philip . Het is haast onmogelijk om op de boot te lopen zonder alle kanten op te worden gegooid of zelfs overboord te vallen! Hij gaat alle kanten op. Wij hebben de enige privé hut op de boot, maar stel je hier niet iets groots of luxe bij voor hoor, het is een soort bedstee, waar je in moet klimmen haha. Philip z’n voeten zullen buiten boord moeten steken :). Maar de anderen slapen met z’n allen in een gezamelijke ruimte, dus toch nog best luxe haha!
Rond half 5 maken Philip en Tristan hun eerste duik en gaan er een aantal snorkelen. Ik wacht nog even tot morgen, nog even moed verzamelen. Ze hebben helaas slecht zicht, dus geen sensationele onderwaterfoto’s vandaag. ’s Avonds hebben we een gezellig en lekker diner. Het is een gezellige groep. Wij hebben veel contact met twee leuke Duitse meisjes Anna en Lisa en Andy uit Taiwan.

Zondag 4 september – vandaag is het hier vaderdag in Australië
En wat kan een vader nog meer willen dan ‘’Sailing The Whitsunday Islands’’? :-)
Het is nu 06.15 uur en ik heb geen oog dichtgedaan en goh wat is dit behelpen zeg!! De hele nacht heeft het water met een enorm kabaal tegen de boot aangeklotst, we lagen wel heerlijk in het windje dat door het open raampje kwam. Douchen of jezelf alleen maar wassen en aankleden is geen pretje, ik kan niks vinden en je kunt nergens iets neerleggen in de ‘’badkamer’’ (60 cm bij 1.20 cm) . Er is natuurlijk maar heel weinig ruimte op zo’n zeilboot. Tristan slaapt in het gangpad van de keuken haha! Maar goed, een beetje avontuur moet kunnen, het is net kamperen maar dan erger. Maar genoeg gezeurd, ondertussen geniet ik hier wel van een schitterende zonsopgang op de boot. Ik ben natuurlijk weer als eerste buiten.
Als iedereen wakker is gaan we ontbijten en varen we af naar het mooiste strand ter wereld; het Whitehavenbeach! Wauw, wat een strand! Heel fijn poederachtig parelwit zand zover je kunt kijken en daarbij een prachtig blauwe zee. We blijven een paar uur hier op het strand, dit is genieten!! Daarna zeilen we weer een eind over de zeer ruwe zee en gaan naar het schitterende plaatje dat je overal ziet op ansichtkaarten en in de reisboeken over de Whitsundays, een uitzicht zoals we nog nooit hebben gezien! En we hebben toch al veel moois gezien! De blauwe zee en het witte zand in een prachtig golfpatroon. Het heet Hill Inlet. Dit is zo ongelofelijk mooi!! Ik kan het niet beschrijven maar we doen er wat foto’s bij, we hebben er hier ongeveer 50 gemaakt haha!. Het is in één woord GEWELDIG!!
Er wordt ook weer gesnorkeld. Ik heb nog niet genoeg moed verzameld, dus iedereen van boord en ik kan lekker douchen. Ik heb het rijk alleen. Philip gaat ook snorkelen deze keer, maar komt al gauw weer terug. Het zicht is door de harde wind nog steeds slecht en het water is toch best koud.
Verder drinken we koffie, ontbijten, lunchen en dineren we allemaal aan boord en alles is prima geregeld. We hebben onderweg grote zee schildpadden en walvissen gezien en Philip zag gisterenavond zelfs een dolfijn in de lampen van de boot.

Maandag 5 september
Helaas.....alweer niet geslapen vannacht, dus ik ben weer de eerste aan dek. Er wordt na het ontbijt nog even gesnorkeld en dan zeilen we weer terug. Philip neemt ruim een uur lang het roer over en zeilt ons richting Airlie Beach. Dat vindt ie wel leuk hoor, captain Phil haha! Voor de middag zijn we weer aan land. We nemen afscheid van iedereen en gaan dan snel richting Townsville, een rit van zo’n vier uur. We rijden honderden kilometers langs suikerrietplantages. Aangekomen in Townsville laten we de auto achter en nemen we de super snelle ferry naar Nelly Bay op Magnetic Island waar we twee nachten verblijven. We nemen vanaf de ferry een bus naar ons hotel, het All Season Magnetic Island Resort. We hebben een leuke bungalow-achtige kamer en de walibi’s lopen zo langs ons terras. Ook zien we hier weer allerlei prachtige vogels. We horen van iemand die hier werkt dat dit eiland zwaar is getroffen door die cycloon een half jaar geleden. Ze hadden hier bij het hotel zo’n $ 750.000,00 schade. De bergen hier rondom waren helemaal kaal, alle eucalyptusbomen waren verwoest. Inmiddels is het weer behoorlijk terug gegroeid en ook de koala’s komen ook weer terug. Er waren er voorheen zo’n 350 op het eiland, maar nu veel minder.

Dinsdag 6 september
Niet te geloven! Vanmorgen zaten er wel 15 regenbooglori’s op en om ons heen, toen we bij het restaurant buiten zaten te ontbijten. Ze pikken alles zo onder je neus vandaan haha.
Al vroeg de bus gepakt naar Horshoe Bay, de naam zegt het al...een mooi strand in de vorm van een hoefijzer. We kopen een dagkaart voor ongeveer € 5,00 en kunnen dan de hele dag van de bus gebruik maken. Van de vriendelijke buschauffeur horen we dat er maar 2500 permanente inwoners leven op dit kleine eiland. Het is allemaal heel gemoedelijk hier. We lopen een flink stuk langs het strand en daarna een ‘walkabout’ naar de Forts. Daar schijnen de meeste Koala’s in het wild voor te komen. Het valt niet mee om al wandelend en klimmend de toppen van de bomen af te speuren zonder op je snuffert te vallen. Maar ja hoor, we zien er één in een boom zitten en hij beweegt ook nog eens, dus hij is wakker. Het hele eiland ligt bezaaid met enorme rotsblokken, prachtig om te zien! Dan gaan we weer met de bus naar Arcadia Bay en eten daar een pizza. Het gekke is dat je er dan geen pilsje bij kunt bestellen. Het is ‘’bring your own wine and beer’’. En Philip had zo’n dorst!! Gelukkig is er een Bottle shop waar hij een pilsje kan kopen. Je kunt hier in heel Australië ook geen wijn of bier in de supermarkt kopen geloof ik. Wij hebben het tenminste nog nergens gezien. Aan het eind van de middag gaan we naar een plek waar heel veel rotswalibi’s zitten. We kopen een pakje speciaal voer en er is er één die zelfs uit de hand eet. Lief hoor, die pootjes en dat snuitje in je hand. Als we net weg gaan komt er een opzichter voederen. We zien dan wel 50 walibi’s bij elkaar.
We kregen vandaag bericht van het thuisfront: Dianne is met haar nieuwe school (Pabo Thomas More) op kamp voor drie dagen en van Enya ontvingen we een mail dat Franck zijn grote droom is uitgekomen, ze hebben een Ford Mustang Cabriolet gekocht! Gave bak hoor, hij is echt mooi Franck. Hier zouden ze zeggen: ‘’Good on ya mate!!’’. Dus.....jullie hebben straks eventjes vier auto’s voor de deur staan......de buren zullen wel denken haha!
We konden helaas niet op je mailtje antwoorden vandaag want we hebben maar 15 minuten internet en toen ik net mijn mailtje af had was de verbinding verbroken en ik kon geen nieuwe tijd kopen want de receptie was gesloten. Ik probeer het morgen nog even.
’s Avonds krijgen we een lift van de receptioniste. We willen iets te snaaien kopen maar we hebben natuurlijk onze auto niet bij ons hier. Aardige mensen toch die Aussie’s. Ze heeft ons ook nog terug gebracht terwijl ze zelf ergens anders heel moest.
We hopen dat we een beetje kunnen slapen want het is groot feest hier voor zeilers van een of andere regatta. Er is een live band en ze spelen nogal hard.

Woensdag 7 september
Goed geslapen, alleen helaas vergeten onze mobiel uit te zetten, dus werden we om half 5 gebeld door een collega van Philip. Grrrr......
Na een lekker ontbijt hebben we om half 9 de ferry terug genomen naar Australië, zoals ze op het eiland zeggen. Wat wel handig is dat de bus en de ferry rekening houden met elkaar tijden. Prima geregeld dus. Om 8.15 stappen we in de bus, die voor ons hotel stopt en om 8.25 uur vertrekt de ferry. Je hoeft niet te reserveren voor de ferry, dus het maakt niet uit welke we nemen.
We rijden zo’n drie uur naar ons volgende adres in Mission Beach en zien hier toch echt wel de ravage die is aangericht door cycloon Yasi in februari. De bomen zijn als lucifers geknapt en er staat nog maar weinig overeind. Ons hotel Castaways Resort is prachtig gelegen pal aan het strand met een strook palmbomen, zwembad, lounche etc. We nemen vanmiddag even lekker de tijd om hier van te genieten. Heerlijk relaxen op de ligstoelen met dikke kussens en een strandwandeling gemaakt. Op het strand zien we dat heel veel palmbomen zijn ontworteld en omgewaaid. Echt eeuwig zonde! Waarschijnlijk is er zo’n meter zand weggevaagd door die cycloon. Het ziet er nu nog steeds prachtig uit maar het was waarschijnlijk nog veel mooier.
Het zeewater is hier eindelijk lekker en de temperatuur is ook prima, zo’n 27 graden.
We hebben beneden in de lobby draadloos internet, dus ik ga mijn verhaal nu plaatsen en wat mailtjes sturen naar het thuisfront.

Tot gauw weer!

Heel veel liefs,
Philip & Tineke